ارائه مدلی برای ارزیابی کارایی به‎کمک ترکیب مدل اندازه‎گیری با دامنه تعدیل شده و محدودیت‎های وزنی (مطالعه موردی: شعبه های شرکت بیمه ایران)

یکی از ضعف‎ های جدی کاربرد تحلیل پوششی داده‎ ها در ارزیابی شرکت‎ های بیمه، بهره‎ نبردن از نظر خبرگان و تصمیم‎ گیرندگان و آزادی کامل شرکت‎ های بیمه تحت بررسی در تخصیص وزن به ورودی‎ ها و خروجی‎ هاست. این مسئله به شرکت‎ های بیمه اجازه می‎ دهد که امتیاز کارایی مجازی زیادی را با حذف برخی ورودی‎ ها و خروجی‎ های مهم به‎ دست آورند. یکی از متداول‎ ترین روش‎ ها برای در ‎ نظر گرفتن نظر خبرگان و تصمیم‎ گیرندگان در تحلیل پوششی داده‎ ها، وارد کردن محدودیت‎ های وزنی است. محدودیت‎ های وزنی اجازه ترکیب نظر خبرگان و تصمیم‎ گیرندگان و کنترل دامنه تغییرات وزن‎ ها در تحلیل پوششی داده‎ ها را فراهم می‎ کند. بنابراین در این مقاله یک مدل اندازه‎ گیری با دامنه تعدیل‎ شده در دو حالت با محدودیت‎ های وزنی و بدون محدودیت‎ های وزنی به‎ کار برده شده است. میانگین کارایی مدل اندازه‎ گیری با دامنه تعدیل‎ شده با محدودیت‎ های وزنی و بدون محدودیت‎ های وزنی، به‎ ترتیب 927/0 و 959/0 به‎ دست آمد. تعداد شعبه‎ های کارا در زمان به‎ کارگیری محدودیت‎ های وزنی از 71 واحد به 24 واحد کاهش داشت که این نتیجه تاثیر این محدودیت‎ ها را نشان می‎ دهد. در این مقاله تلاش شده است که مدل جدیدی در حوزه تحلیل پوششی داده‎ ها با دامنه تعدیل شده و در نظر گرفتن محدودیت‎ های وزنی ارائه شده و در شرکت بیمه ایران نیز آزمون شود.