شناسایی مناطق مستعد آلودگی آبخوان دشت ملکان با استفاده از روش های فازی

عدم شناخت صحیح مناطق مستعد آلودگی در آبخوان ها ممکن است سبب ایجاد آلودگی های شدید در منابع آب زیرزمینی شود و چه بسا اتفاق می افتد که دیگر نتوان از این منابع استفاده کرد. منابع آب زیرزمینی در منطقه ملکان به دلیل وجود باغ های انگور و کشاورزی شدید، تحت تاثیر شیرابه حاصل از مواد نیتراته می باشند، لذا شناسایی مناطق آسیب پذیر آبخوان این منطقه با روش مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است. در این تحقیق از مدل های دراستیک بهینه شده با منطق فازی و تئوری کاتاستروف، برای بررسی مناطق مستعد آلودگی آبخوان آزاد دشت ملکان استفاده شد. برای بهینه سازی، پارامترهای روش دراستیک که شامل هفت پارامتر هیدروژئولوژیکی می باشد، به عنوان ورودی مدل و مقدار شاخص آسیب پذیری به عنوان خروجی مدل ها تعریف گردید. صحت سنجی مدل ها نیز با استفاده از داده های غلظت نیترات و ضریب همبستگی با شاخص آسیب پذیری در منطقه انجام گردید. نتایج مدل سازی نشان داد که مدل دراستیک تصحیح شده با استفاده از تئوری کاتاستروف با شاخص همبستگی بالا با نیترات، نتیجه بهتری را نسبت به منطق فازی برای آبخوان ارائه داده است. بر اساس نتایج مدل کاتاستروف، 56، 23، 21 درصد از منطقه به ترتیب در مناطق با آسیب پذیری کم، متوسط و زیاد واقع شده اند و بخش های مرکزی دشت به عنوان مناطق آسیب پذیر شناخته می شوند.