بررسی تاثیر پخش سیلاب بر آبدهی قنوات با استفاده از شاخص دبی استاندارد شده (مطالعه موردی: قنوات منطقه میانکوه مهریز)

مهار سیلاب ها، تغذیه مصنوعی آبخوان ها و کوشش در بهینه سازی بهره وری از منابع طبیعی از مهمترین اقداماتی است که در پخش سیلاب در مناطق خشک و نیمه خشک صورت می گیرد. در این پژوهش تاثیر پخش سیلاب میانکوه مهریز استان یزد بر آبدهی قنوات پایین دست بررسی شد. برای این منظور آمار دبی قنوات از سال 1376 تا 1392 جمع آوری و شاخص دبی استاندارد شده محاسبه شد. همچنین میزان حجم سیلاب ورودی به عرصه آبخوان و آمار بارندگی منطقه جهت محاسبه شاخص بارش استاندارد در نظر گرفته شد. همبستگی بین شاخص دبی استاندارد شده و شاخص بارش استاندارد و حجم سیلاب استخراج گردید. همچنین نظرات بهره بردان نیز توسط پرسشنامه های طراحی شده ای جمع آوری شد. نتایج نشان داد که شاخص دبی استاندارد شده بعد از پخش سیلاب و همزمان با ترسالی افزایش داشته است. ولی تفکیک سهم هرکدام در این افزایش مشخص نبود. همچنین همبستگی بین شاخص دبی استاندارد شده با شاخص بارش استاندارد با تاخیرهای زمانی یک ساله، 3 ماهه و 6 ماهه در قنوات مختلف در سطح احتمال 1 و 5 درصد معنی دار می باشد. حدود 28 درصد بهره برداران تاثیر پروژه را زیاد و 43 درصد خیلی کم و بقیه تاثیر پروژه بر آبدهی قنوات را متوسط ارزیابی نمودند.