مطالعه تطبیقی عملکرد معنایی وند گر در زبان فارسی و وزن فعال در زبان عربی

اساس واژه سازی اشتقاقی در زبان های دارای دو ساختار صرفی لایه ای و قالبی به ترتیب وندها و وزن ها هستند. همچنین مدل اسکلت بدنه معنایی انگاره ای تقریبا نو در دانش ساختواژه است که پژوهش های صورت گرفته در چارچوب آن تنها به تحلیل عملکرد معنایی وندها در زبان هایی با ساختار صرفی لایه ای و خطی پرداخته است. پژوهش حاضر با مد نظر قرار دادن وزن اشتقاقی فعال در زبان عربی با روش توصیفی - تحلیلی به ارزیابی این مدل در زبانی با ساختار قالبی می پردازد و عمکرد معنایی این وزن را در مقایسه با عملکرد معنایی وند «گر» در زبان فارسی که زبانی با ساختار خطی است، مورد بررسی قرار می دهد. در پی این جستار سازگاری نظام معنایی اسکلت بدنه با زبان عربی تایید، و بر شباهت بالای دو وند و وزن یادشده تاکید می شود. در نهایت سطوح معنایی واژه های متشکل از دو سازه اشتقاقی فوق متمایز و مشخص می شوند.