بررسی باهم آیی پیش فعل و همکرد «کشیدن» در فعل مرکب فارسی بر اساس نظریه واژگان زایشی

این مقاله با هدف بررسی و تحلیل باهمایی عناصر پیش فعل اسمی و همکرد «کشیدن» در فعل مرکب فارسی بر مبنای نظریه واژگان زایشی (پاستیوسکی ، 1995) نگاشته شده است و می کوشد تا با بهره گیری از مفاهیم مطرح در این نظریه، علل معنایی تاثیرگذار بر باهم آیی عناصر مذکور و محدودیت های حاکم بر آن را مورد بررسی قرار دهد. در این مسیر پس از طبقه بندی عناصر پیش فعلی اسمی ترکیب شده با همکرد «کشیدن» ، تلاش می کنیم به بررسی سهم معنایی آنها در مجموعه داده های مورد تحلیل بپردازیم. از نتایج این تحلیل می توان به نقش و تاثیر اطلاعات رمزگذاری شده در سطوح چندگانه بازنمایی های واژگانی- معنایی عناصر پیش فعل و همکرد «کشیدن» در باهمایی عناصر تشکیل دهنده این گروه از افعال مرکب اشاره کرد. روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. افعال مرکب مورد بررسی و معانی و مثال های مربوطه از فرهنگ بزرگ سخن (انوری، 1381) استخراج شده است.