بررسی قشربندی اجتماعی جامعه ایران در دوره پهلوی و پیامدهای امنیتی آن

دولت هایی که قدرت خود را از مردم کسب می کنند، نسبت به خواست های مردم اهمیت بیشتری قایل هستند و اتکای آنها به رای و نیروهای اجتماعی است. ازاین رو، دولت هایی که همه قدرت اجتماعی و سیاسی شان ناشی از تولید ثروت، کار، توسعه صنعت و زراعت و داشتن نیروی کار متخصص است، قطعا برای مسائل اجتماعی، رفاه و تامین و بهداشت اجتماعی اهمیت بسزایی قایل می شوند و دولت هایی که خود را وامدار توده های اجتماعی مولد کار و ثروت می دانند، قطعا دولت هایی پاسخگوتر خواهند بود. این مقاله به روش کتابخانه ای و با مطالعه کتب تاریخی، مقالات، پایان نامه ها و بررسی اسناد و سوابق موجود، ضمن مقوله بندی ، یکپارچه سازی و ارزشیابی متون منتشرشده پیشین ، سیر پیشرفت پژوهش های جاری را با هدف بررسی قشربندی اجتماعی در دوره پهلوی ها، به تحلیل کلان و ارزیابی وضعیت قشربندی در این دوره میپردازد. این پژوهش ضمن بررسی طبقات در این دوره، به معرفی طبقه متوسط جدید پرداخته و سپس با بیان روند نوسازی در این دوره، بهویژه در دوره محمدرضاشاه، به تحلیل این روند و نقش طبقه متوسط جدید پرداخته و نشان می دهد چگونه شکل گیری طبقه متوسط و روشنفکر با آگاهی از شرایط موجود و تحلیل آن دست به تغییر وضعیت موجود مبادرت کرده و در راستای احقاق خواستهای خود، اعتراضات خود را گسترش داده و وارد مرحله انقلاب می شوند.