بررسی درون مایه شعرهای کوتاه سهیل محمودی با تکیه بر هایکو و سن ریو در سه دفتر: رویای درخت، ریشه داراست؛ بهار، ادامه پیراهن توست؛ حالا، هردو تنهاییم

شعر کوتاه درکمترین زمان بیشترین معانی را به مخاطب متفکر و جدی امروز انتقال می دهد و به دلیل آزادی از قیود زبانی، زمانی و وزنی، نوعی بی پروایی، رهایی و ابراز وجود در برابر قالب و اندیشه های کهنه گراست. اگرچه شعر کوتاه از میراث های اصیل ادبی ماست اما گاه با دو قالب هایکو و سن ریو که اصالت ژاپنی دارند نیز قابل ارزیابی است؛ می توان گفت که دلیل توجه روز افزون به این نوع شعری، همگامی و هم نوایی آن با سرعت جامعه مدرنیته است. شعرهای کوتاه سه دفتر مورد نظر، با وجود پایبندی به ساختار هایکو و سن ریو، در درون مایه و محتوا، فراتر رفته، بر مبنای شعر جوششی، فردیت یافته و از قید تکرار و تقلید رها است. ردپای فرهنگ ملی، آیینی و سایر شاخصه های روزگار و جامعه شاعر در محتوای اشعار او بارز است.