بررسی اثر حضور هم زمان عوامل کنتراست زای تصویربرداری و تکنسیوم-m99 جهت بالا بردن دز در درمان تومورهای سرطانی

استفاده از رادیونوکلیدهای گسیلنده بتا و آلفا مانند ید-131و رادیوم-223 یکی از روش های درمان سرطان است. رادیونوکلئیدهای گسیلنده گاما به دلیل گسیل فوتون که جذب پایین در بافت داشته، کاربرد تشخیصی دارند. در این مطالعه، روشی نوین جهت امکان سنجی استفاده از تکنسیوم-m99 برای درمان سرطان پیشنهاد می گردد که در آن مواد با عدد اتمی بالا مانند ید پایدار و گادولونیوم، هم زمان با تکنسیوم-m99 جهت بالا بردن سطح مقطح جذب فوتون ها و در نهایت افزایش دوز بافت مورد نظر استفاده می شود. در این مطالعه، تکنسیوم-m99 به موش ها تزریق، در فواصل زمانی مختلف کشته شدند و درصد دوز تزریقی در هر گرم از هر عضو اندازه گیری و داده های انسانی استخراج شد. سپس با وارد کردن مواد کنتراست زا (I،Gd) در غلظت های متفاوت در اندام های هدف، میزان تغییر دوز دریافتی اندام ها با استفاده از کد MCNPX محاسبه گردید. در حضور عوامل کنتراست زا (I،Gd) در کبد و ریه با در نظر گرفتن فعالیت انباشت انسانی (حاصل از موش سالم) دوز حاصل افزایش یافته است. وجود عامل کنتراست زا ید و گادولونیوم دوز را به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش داد. نتایج نشان داد فاکتور افزایش دوز در ناحیه هدف در حضور عامل کنتراست زا افزایش و دوز در خارج از ناحیه هدف کاهش یافت. با توجه به افزایش دوز ناشی از حضور مواد کنتراست زا، از تکنسیوم-m99 در آینده به عنوان رادیونوکلئید درمانی نیز استفاده کرد.