تحلیلی بر مفهوم آیه مودت و رابطه آن با اجر حضرت إبراهیم (ع)

آیه مودت از آیات عقیدتی بسیار مهم و اختلافی میان تفاسیر فریقین است. بسیاری از مفسران اهل سنت و برخی از تفاسیر شیعه به جهت اعتقاد به عدم درخواست اجر دنیوی از سوی انبیاء گذشته، درخواست اجر برای پیامبر اسلام’ را بعید دانسته اند. به نظر می رسد تفاسیر فریقین از توجه به سیاق حاکم در داستان حضرت إبراهیم که آیین حنیف را مقدم و دین اسلام را تالی آن می داند، غفلت ورزیده اند؛ زیرا در آن داستان خدای متعال درخواست إمامت از سوی آن حضرت بر ذریه خود در آخرالزمان را إجابت نموده و از إمامت اعطایی به ذریه آن حضرت با عنوان اجر دنیوی و حسنه یاد کرده است، حسنه ای که خدای سبحان در آیه مودت، مصادیق آن را اهل بیت نبوت و رسالت از ذریه حضرت إبراهیم× در وهله نخست و عترت پیامبر إسلام’ در مرحله بعد معرفی فرموده است. با إتخاذ چنین رویکردی و با بررسی مفهومی واژه های اجر، القربی و سیاق حاکم بر آیه مودت، می توان اختلاف های اساسی میان فریقین در مسئله خلافت بعد از پیامبر (ص) را پایان داد.