بازخوانی گفتمان اسلام سیاسی افغانستان از منظر امام خمینی (ره) (1989-1979م.)

ایران و افغانستان نقش مهمی در احیاء و اشاعه ی گفتمان اسلام سیاسی از دهه ی 1980م. تاکنون داشته اند. انقلاب اسلامی ایران، یکی از نقاط عطف گفتمان اسلام سیاسی بود و پس از آن، افغانستان با شکست دادن شوروی (1988م.) به نقطه ی قوتی برای اشاعه ی فرامنطقه ای گفتمان مذکور مبدل شد. طی سال های بحرانی دهه-ی مذکور، نهضت مقاومت افغانستان مورد توجه امام خمینی (ره) قرارگرفت. وی، ضمن بازتعریف و اشاعه ی فراملی گفتمان اسلام سیاسی ایران، معتقد به وضعیت نامطلوب رهیافت اسلام خواهی در بسیاری از کشورهای اسلامی بودند؛ درحالی که اسلام سیاسی ملت ایران، از منظر امام (ره) ، الگوی مناسب و موفق اسلام خواهی در جهان اسلام بود که دارای ظرفیت و توانایی اشاعه و صدور نرم به سایر کشورها بود. الگوی مذکور، صرفا بر پایه ی مذهب استوار نبود، بلکه ایرانیت و گستره ی تمدن ایرانی را نیز دربرداشت. از این رو، سوال اصلی این نوشتار آن است که گفتمان اسلام سیاسی افغانستان در دهه ی 1980م. از نظر امام خمینی (ره) ، دارای چه ویژگی هایی بوده است. نویسندگان مقاله با استفاده از روش تحلیل متن گفتمانی درصدد پاسخ به این سوال برآمده اند. فرضیه پژوهش حاضر از این قرار است که امام خمینی (ره) ، اسلام خواهی، جهاد و بیگانه ستیزی را از مهم ترین ویژگی های بارز و مثبت نهضت مقاومت افغانستان می دانستند. اما به خاطر تفرق و چنددستگی گفتمان اسلام سیاسی در افغانستان، ایشان بر وحدت کلمه در این کشور تاکید داشتند. یافته-های پژوهش حاکی از آن است که امام خمینی (ره) از منظر الگوی ایرانی اسلام سیاسی به اسلام سیاسی افغانستان نظر داشته است.