اثربخشی درمان فراتشخیصی بر نشخوار فکری و اجتناب شناختی در بیماران دیابتی

درمان فراتشخیص از جمله درمان های مورد استفاده در زمینه ی روانشناسی در چند سال اخیر است که در بیماران دیابتی مورد توجه پزوهشگران قرار نگرفته است. هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان فراتشخیصی بر نشخوار فکری و اجتناب شناختی در بیماران دیابت نوع 2 بوده است. روش پژوهش آزمایشی (پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) بود. در این پژوهش، 32 نفر از بیماران دارای دیابت نوع 2 در دامنه ی سنی 40 تا 50 سال به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش (8 مرد و 8 زن) و کنترل (8 زن و 8 مرد) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها در پیش آزمون و پس آزمون از مقیاس پاسخ های نشخواری (نولن- هوکسیما و مارو، 1991) و پرسشنامه اجتناب شناختی (سکستون و داگاس، 2004) استفاده شد. برای گروه آزمایش 12 جلسه ی یک ساعته درمان فراتشخیصی آموزش داده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که درمان فراتشخیص بر کاهش نمرات نشخوار فکری و کاهش فرونشانی فکر، اجتناب از محرک های تهدید کننده و تبدیل تصورات به افکار (سه بعد از اجتناب شناختی) در بیماران دیابت نوع 2 اثر گذار بوده است (01/0<p). بر اساس یافته ها درمان فراتشخیص برای کاهش مشکلات روانشناختی بیماران دیابت نوع 2 و مخصوصا نشخوار فکری و اجتناب شناختی پیشنهاد می شود.