کاربرد پلیمرها در مهندسی پروتئین

امروزه پلیمرها کاربردهای گسترده¬ای در زمینه¬ پزشکی و علوم زیستی یافته¬اند که از جمله این کاربردها می¬توان به استفاده از پلیمرها درمهندسی پروتئین اشاره کرد. در این روش، پلیمرها به سطح پروتئین، پیوند زده می¬شوند که به موجب آن، پایداری پروتئین¬ها در دماهای بالا، محیط¬های اسیدی و قلیایی و حلال¬های آلی افزایش می¬یابد. اصلاح پروتئین¬ها توسط پلیمرها باعث سهولت شناسایی پروتئین¬ها، افزایش گستره¬ کاربری آن¬ها و استفاده از آن¬ها در کاربردهای خاص و هدفمند می¬شود. انواع مختلفی از پلیمرهای طبیعی و سنتزی در مهندسی پروتئین مورد استفاده قرار گرفته¬اند که از میان آن¬ها پلیمرهای هوشمند که می¬توانند در مقابل عوامل محرک خارجی مانند دما و pH تغییر صورت¬بندی بدهند، باعث افزایش بیشتر پایداری پروتئین¬ها شده¬اند. در اصلاح پروتئین¬ها توسط پلیمرها عوامل مختلفی از جمله نوع، جرم مولکولی و ساختار پلیمر مورد استفاده، چگالی زنجیرهای پلیمری در سطح پروتئین و محل اتصال پلیمر به پروتئین بر عملکرد نهایی پروتئین اثر می¬گذارد که باید به دقت بررسی و بهینه شود. در این مقاله مزایا و معایب انواع مختلف پلیمرهای استفاده شده در مهندسی پروتئین و تاثیر عوامل مختلف بر عملکرد نهایی پروتئین بررسی می¬شود.