برهمکنش های فرهنگی عصر مفرغ مازندران بر پایه داده های سفالی

تحلیل روابط درون و برون منطقه ای دوران مفرغ در جلگه مازندران و دشت های میانکوهی آن بر اساس سفال، مسئله ی اصلی پژوهش حاضر است. سفال های شاخص این دوران، خاکستری و سیاه براق و سفال قرمز ساده و منقوش (مفرغ قدیم) بوده است. نگارندگان، چگونگی وجود این سفال ها را در هفت محوطه ی کاوش شده و هشت محوطه ی بررسی شده در این منطقه، ارزیابی و با سفال های مناطق همجوار مقایسه نمودند. این پژوهش اولا مشخص نموده که، تولید سفال های طیف قرمز و خاکستری در دوره مفرغ قدیم در اغلب این محوطه ها به موازات هم در جریان بوده و لذا، فناوری سفال دوران مفرغ مازندران به صورت یک جریان درونی و تدریجی تحول یافته است؛ ثانیا، شباهت سفال های محوطه های بخش شرقی مازندران با مراکز دوران مفرغ دشت های گرگان و دامغان، و تشابه سفالی تپه های این دوره در بخش غربی منطقه ی مورد مطالعه با محوطه های مناطق شمال غربی، موجب تقویت نظریه ی وجود برهم کنش ها بین مناطق مذکور گردیده است.