اثربخشی آموزش گروهی حل مساله شناختی- اجتماعی بر میزان تکانشوری و خودکنترلی دانش آموزان زورگو

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروهی حل مسئله شناختی- اجتماعی بر تکانشوری و خودکنترلی دانشآموزان زورگو بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون -49 با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان زورگو در سال تحصیلی دانش آموز به روش نمونه گیری خوشهایی 13 در مدارس شهرستان مشگین شهر بودند که 3141 چندمرحله ایی از میان جامعه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تجدیدنظر پرسشنامه تکانشوری و پرسشنامه خودکنترلی استفاده گردید. گروه ، شده زورگویی الویوس جلسه تحت آموزش قرار گرفته و در طی این جلسات به گروه کنترل هیچ نوع 8 آزمایش در آموزشی داده نشد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد بین دانش آموزان زورگو گروه آزمایش و گروه کنترل در تکانشوری و خودکنترلی تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر میانگین مولفه های تکانشوری و خودکنترلی گروه آزمایش بعد از آموزش حل مسئله شناختی- اجتماعی متفاوت است. این نتایج حاکی است که آموزش حل مسئله شناختی- اجتماعی میتواند تکانشوری و خود کنترلی دانش آموزان زورگو را تعدیل نماید.