بررسی روش های ذخیره نزولات آسمانی و فصل کشت در استقرار اولیه گونه Astragalus squarrosus در استان یزد (بررسی موردی: مراتع کالمند بهادران)

Astragalus squarrosusدرختچه ای بدون خار و خوش خوراک بوده که در ماسه زارهای نواحی خشک تا فراخشک بیابان های مرکزی، جنوب شرقی تا شمال شرقی کشور پراکنش دارد. در تحقیق حاضر تاثیر تیمارهای ذخیره نزولات آسمانی شامل کنتور فارو، پیتینگ و هلالی آبگیر و فصل کاشت بر استقرار اولیه گونه A. squarrosus در منطقه کالمند بهادران بررسی شد. این منطقه از لحاظ نوع خاک، وضعیت بارندگی و دما مشابه رویشگاه اصلی این گونه است. بر پایه بررسی های قوه نامیه، بذرها در آزمایشگاه خراش داده شدند. بذرهای خراش داده شده در قالب طرح آماری اسپلیت پلات با تیمار اصلی تاریخ کشت در پاییز 92 و 93 و اواخر زمستان 92 و 93 و تیمارهای فرعی روش کاشت پیتینگ، فارو، هلالی آبگیر در سه بلوک مورد مقایسه قرار گرفت. در بهار تعداد پایه های مستقرشده در هر کرت شمارش و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج کشت پاییزه موفق تر از کشت بهاره بوده است. همچنین تیمار فارو با 5/11% استقرار بذرها نسبت به سایر تیمارها نتایج بهتری در استقرار بذرها داشته است. همچنین نتایج اثر متقابل فصل و تیمار ذخیره نزولات نشان داد در تیمار فارو در کشت پاییز 1392 حدود 27% بذرها مستقر گردیدند این درحالی ست که بذرهای کشت زمستان 93 در هیچ کدام از تیمارها سبز نشدند. به طورکلی استقرار کم بذرها گویای آن است که ذخیره نزولات توام با بذرکاری در مراتع استان یزد با بارندگی میانگین کم تر از 100 میلی متر با خطر زیادی روبروست به طوریکه در سال های خشکسالی با بارندگی کمتر از مقدار میانگین، احتمال سبزنشدن بذرها یا خشک شدن بذرهای کوچک مستقرشده وجود دارد. در این مناطق بهتر است روش های کشت نهال های گلدانی همراه با ذخیرهنزولات بررسی شود.