ارزیابی نشست احتمالی ناشی از وقوع روانگرایی در لایه های خاکی در امتداد خط 2 متروی تبریز

پس از وقوع روانگرایی، نشست هایی در سطح زمین و درون لایه های خاک ایجاد می شود که سبب آسیب رساندن به سازه های مستقر بر روی آنها یا سازه های مدفون و شریان های حیاتی می شود. روش های نیمه تجربی مختلفی جهت تعیین میزان (نشست) بر پایه داده های صحرایی و آزمایشگاهی ارائه شده است. هدف اصلی در تحقیق حاضر، ارزیابی میزان نشست پس از وقوع روانگرایی خاک ها در امتداد مسیر خط 2 متروی شهر تبریز می باشد. در این تحقیق تعداد 54 حلقه گمانه جمع آوری شده است و سپس خطر وقوع روانگرایی بر اساس نتایج آزمون مقاومت نفوذ استاندارد طبق روش کنترل تنش و شدت آن ارزیابی شده است. در انتها، میزان نشست در لایه های خاکی بالا و پایین سطح ایستابی ناشی از احتمال وقوع روانگرایی برآورد شده است. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان می دهد که میزان نشست در لایه های خاکی اشباع به مراتب بیشتر از لایه های خاکی بالای سطح آب زیرزمینی بوده و با افزایش میزان تراکم در لایه های خاکی مقدار نشست و کرنش حجمی کاهش می یابد. همچنین میزان نشست در لایه های خاکی ناشی از وقوع روانگرایی در بخش غربی امتداد خط 2 متروی تبریز نسبت به بخش شرقی دارای میزان بیشتری است.