بررسی فراوانی و شدت فرسودگی شغلی و عوامل موثر بر آن در کارکنان سطح اول مراقبت های سلامت شهرستان اسلام آباد غرب در سال 1394
فرسودگی شغلی سندرمی است که در پاسخ به استرس طولانی مدت در محیط کار به وجود می آید که منجر به کاهش رضایت شغلی کارکنان و عدم رغبت آنان به ادامه حرفه می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی فراوانی و شدت فرسودگی شغلی و عوامل موثر بر آن در کارکنان سطح اول ارائه خدمات سلامت شهرستان اسلام آباد غرب بود.
این پژوهش به صورت مقطعی بود. تعداد 136 نفر از کارکنان مراکز جامع خدمات سلامت شهرستان اسلام آباد غرب در سال 1394 با روش سرشماری و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک (BMI) بود که از پایایی و روایی قابل قبول برخوردار است. داده ها با استفاده از آماره توصیفی و آزمون های من ویتنی و کروسکال والیس و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 19 تجزیه و تحلیل گردید.
فراوانی فرسودگی شغلی پایین 8/47 درصد، متوسط 2/52 درصد و شدت فرسودگی شغلی پایین 7/25 درصد، متوسط 5/73 درصد و بالا 7/0 درصد بود. بین فراوانی و شدت فرسودگی شغلی با عوامل سن، جنس، وضعیت تاهل، سابقه کاری، سطح تحصیلات، محل خدمت، مصرف سیگار و نوع استخدام رابطه معنی دار یافت نشد (05/0
بیشتر کارکنان دارای فرسودگی شغلی متوسط و سپس پایین بودند. اتخاذ برنامه های مدیریتی برای جلوگیری و کاهش فرسودگی شغلی ضروری است. توجه به نیازهای کارکنان از قبیل افزایش حقوق و مزایا و ارتقای شغلی جهت پیشگیری از فرسودگی شغلی توصیه می شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.