ارزیابی امکان بروز اثرات غیرسرطانی کادمیوم، نیکل، سرب، کروم و روی ناشی از مصرف ماهی شیربت (Barbus grypus) در شهرستان ماهشهر

با افزایش توسعه، تکنولوژی و تولید متنوع مواد شیمیایی مورد نیاز در صنعت، کشاورزی در دهه های اخیر به صورت فزاینده ای گسترش یافته است به طوری که با افزایش جمعیت، فعالیت های صنعتی و کشاورزی ورود آلاینده ها به محیط زیست افزایش یافته است. این تحقیق در سال 1395 با هدف ارزیابی امکان بروز اثرات غیرسرطانی فلزات سنگین ناشی از مصرف ماهی شیربت مردم شهر ماهشهر در فصل تابستان انجام شد. در این پژوهش نمونه های ماهی مورد نیاز از صید روزانه صیادان بندر ماهشهر در سال 1395 تهیه شدند. نمونه گیری به صورت تصادفی از بین ماهیان صید شده و آماده عرصه به بازار صورت گرفت که 26 نمونه استفاده شد. بعد از زیست سنجی، بافت عضله نمونه ها جداسازی و هضم شیمیایی نمونه انجام شد و با استفاده از دستگاه جذب اتمی (Ultima2c) میزان غلظت فلزات کادمیوم، نیکل، سرب، کروم و روی عضله اندازه گیری گردید و براساس جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه نسبت خطر فلزات سنگین تعیین شد. نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین غلظت کادمیوم و نیکل، سرب، کروم و روی در عضله ماهی شیربت به ترتیب 848/2، 933/1، 23. 3، 045/0 و 93/23 میلی گرم وزن خشک بود که این میزان فلز کادمیوم، نیکل، سرب بالاتر از حد استاندارد تعیین شده توسط سازمان های معتبر جهانی مانند WHO،FAO ، MAFF و FDA هستند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، نسبت خطر (HQ) کادمیوم بالاتر از 1 (10/1) ، نیکل پایین تر از 1 (82/0) ، سرب بالاتر از1 (99/9) ، کروم پایین تر از 1 (019/0) و روی بالاتر ازیک (25/10) بود که براین اساس مصرف ماهی شیربت این منطقه خطر حادی برای مصرف کنندگان از نظر میزان فلزات سنگین در پی خواهد داشت.