نقش پیاده راه سازی در ارتقاء کیفیت اجتماعی شهر تهران (مطالعه موردی: پیاده راه هفده شهریور)

خلق فضای شهری مطلوب، مهم ترین اهداف شهرسازی معاصر است. در همین راستا، پیاده راه ها با توجه به تاثیر عمیق خود در ارتقاء کیفیت زندگی شهری، اهمیتی ویژه ای در میان فضاهای شهری دارند و از عناصر لازم در هویت بخشی به فضای اجتماعی و فرهنگی در شهر می باشند. بدین منظور پژوهش حاضر به بررسی نقش پیاده راه هفده شهریور در کیفیت اجتماعی فضای میدان امام حسین (ع) تا میدان شهدا می پردازد. هدف از این پژوهش، تجزیه و تحلیل ارتباط بین کیفیت فضای شهری در پیاده راه (سرزندگی، خوانایی، نفوذپذیری و ایمنی) (به عنوان متغیر مستقل) و تعاملات اجتماعی (به عنوان متغیر وابسته) می باشد. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. شیوه جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه (با در نظر گرفتن میزان روایی و پایایی موردقبول) ، مشاهده و مصاحبه است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران مراجعه در طول روز به این محدوده به دست آمد که شامل 376 نفر است و با روش نمونه گیری تصادفی ساده پرسشنامه های موردنظر از عابران پیاده و کاسب های موجود تکمیل گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های رابطه ایی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که از بین متغیرهای مستقل پژوهش، تنها عامل خوانایی با کیفیت فضای شهری پیاده راه هفده شهریور در ارتباط معنادار بوده است و دو متغیر سرزندگی و نفوذپذیری هنوز در پیاده راه هفده شهریور به عنوان عوامل اثرگذار بر تعاملات اجتماعی بین مردم موثر نبوده و برای ارتقاء فضای اجتماعی این پیاده راه توجه به این عوامل لازم و ضروری است.