بررسی اثر برهمکنش سالیسیلیک اسید و پنکونازول بر پاسخ های فیزیولوژیکی و بیوشیمیائی گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) تحت تنش شوری

در این تحقیق تاثیر سالیسیلیک اسید و پنکونازول بر برخی شاخص های رشد گیاهی در گیاه گلرنگ تحت تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. 3 تیمار کلرید سدیم (صفر، 100 ، 200 میلی مولار) ، یک میلی مولار سالیسیلیک اسید و 15 میلی گرم بر لیتر پنکونازول بر گیاهان اعمال گردید. گیاهان به مدت 21 روز تحت این تیمارها قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار سالیسیلیک اسید و پنکونازول به تنهایی و همزمان، اثرات قابل توجهی بر گیاهان گلرنگ داشت. تنش شوری سبب کاهش کلروفیل کل گیاه، کاروتنوئیدها، آنتوسیانین ها و فلاوونوئیدها و سبب افزایش قند کل گیاه شد. سالیسیلیک اسید سبب افزایش معنی دار محتوای کلروفیل کل، کاروتنوئیدها، آنتوسیانین ها و فلاوونوئیدها در گیاهان شد. پنکونازول سبب افزایش کلروفیل در گیاهان تحت تنش شوری، کاهش کاروتنوئیدها و افزایش فلاونوئیدها در گیاهان تحت تیمار 200 میلی مولار ، افزایش آنتوسیانین ها در گیاهان شاهد و تحت تیمار 100 میلی مولار و افزایش قند کل در گیاهان شاهد و تحت تیمار 200 میلی مولار شد. کاربرد همزمان سالیسیلیک اسید و پنکونازول سبب افزایش کلروفیل کل در گیاهان تحت تنش، 200کاروتنوئیدها و افزایش فلاونوئیدها در گیاهان تحت تیمار 200 میلی مولار، افزایش آنتوسیانین در گیاهان شاهد و تحت تیمار 100 میلی مولار، افزایش قند کل در گیاهان شاهد و تحت تیمار 200 میلی مولار شد. در مجموع، به نظر می رسد کاربرد سالیسیلیک اسید و پنکونازول می تواند باعث سازگاری گیاه گلرنگ با تنش شوری شود که با توجه به ارزان و قابل دسترس بودن، برای افزایش مقاومت گیاه گلرنگ به تنش شوری می توانند مورد توجه قرار گیرند.