در باب تاسف خوردن بر شرور این جهان

مایلم به چیزی بپردازم که گاه صورت «اگزیستانسی» مسئله شر نامیده می شود، مسئله ای که با اعتراض اخلاقی به شرور این جهان و برآشفتگی و انزجار از آنها در خداباوری تردید، و/یا خداباوری را رد می کند. در بخش اول این مقاله، از خوانندگان می خواهم در نوعی تامل فکری بسیار شخصی شرکت کنند و امید دارم مقدمه اگزیستانسی خاصی را که برای استدلال لازم است از دل آن بیرون بکشم. در بخش دوم مقاله، فرضیه ای درباره هویت شخصی مطرح می کنم و به بحث می گذارم و هدفم این است که بین وجود شخص و تاریخ گذشته جهان ارتباط برقرار کنم. در بخش سوم، اصول خاصی را معرفی می کنم که می توان نام «منطق حسرت» یا به صورت کلی تر منطق ترجیح را بر آنها گذاشت و این اصول را با نتایج بخش دوم پیوند می زنم. بخش آخر مقاله، این رشته مطالب را با هم جمع می کند و اهمیت آنها را برای مسئله شر نشان می دهد.