اثر تنظیم کننده های رشد گیاهی بر میزان شاخه زایی گیاه سرو چهارهزارسالۀ ابرکوه

سرو ابرکوه (Cupressus sempervirens L. var. horizontalis(Mill) Gord) از قدیمی ترین سروها در سراسر جهان است. یکی از بهترین روش های نگهداری، حفظ و ازدیاد گیاهان در حال انقراض و کمیابی همچون این گیاه کشت بافت آن است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر انواع تنظیم کننده های رشد سیتوکنینی، اکسین و شیرۀ نارگیل به تنهایی و به صورت ترکیبی بر میزان شاخه زایی گیاه بود. آزمایش ها در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تکرار به اجرا درآمد. ریزنمونه ها پس از ضدعفونی به منظور شاخه زایی در محیط کشت WPM تحت سه آزمایش بررسی شد: 1. تنظیم کننده های رشد (Kin، BA، TDZ و 2ip) در پنج سطح (0، 0/1، 0/5، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) ؛ 2. اثر متقابل غلظت 0/1 میلی گرم در لیتر سیتوکنین ها (Kin، BA، TDZ و 2ip) با IBA (صفر و 0/01 میلی گرم در لیتر) ؛ 3. شیرۀ نارگیل (صفر و 50 میلی لیتر + 0/05 میلی گرم در لیتر IBA). براساس نتایج، تعداد شاخه در محیط کشت های حاوی 1 میلی گرم در لیتر BA و نیز 1/0 و 1 میلی گرم در لیتر 2ip افزایش یافت. افزودن 0/01 میلی گرم در لیتر IBA به محیط کشت های حاوی Kin، TDZ و BA تعداد شاخه را افزایش داد، درحالی که سبب کاهش طول شاخساره شد. استفاده از شیرۀ نارگیل به طور معنی داری تعداد شاخه را افزایش و طول آن را کاهش داد. برای ریشه زایی از محیط کشت های WPM، SH، LS با تیمارهای مختلف استفاده شد که تنها در محیط کشت WPM حاوی 2 میلی گرم در لیتر Kin ریشه حاصل شد.