اثر موم زنبورعسل و ترکیب آن با اسید بوریک بر ثبات ابعاد و مقاومت به پوسیدگی چوب صنوبر

تغییر شکل بر اثر تغییرات رطوبتی و همچنین تخریب زیستی، عامل اصلی تخریب محصولات چوبی در مصارف هنری و خانگی است. حفاظت چوب در این بخش ها به واسطۀ تماس با انسان و محیط های خانگی حساسیت زیادی دارد و نمی توان از مواد شیمیایی سمی استفاده کرد. موم زنبور عسل ماده ای طبیعی است و برای انسان مسمومیت زا نیست. هدف این تحقیق، استفاده از غلظت های متفاوت موم حل شده در اتانول داغ (0، 4، 6 و 10 درصد) و نیز ترکیب آن با اسید بوریک (موم 6 درصد + اسید بوریک 2 درصد) برای اشباع چوب صنوبر به منظور بهبود ثبات ابعاد و مقاومت به پوسیدگی بود. نتایج نشان داد موم زنبور عسل حتی در غلظت های کم، سبب کاهش جذب آب و واکشیدگی حجمی چوب به ویژه در دوره های کوتاه مدت تماس با آب می شود. با افزایش زمان غوطه وری در آب، واکشیدگی حجمی نمونه های تیمارشده افزایش یافت و در پایان، مشابه نمونه های شاهد بود. با افزایش غلظت موم، حد اثرگذاری آن در مقاومت نمونه ها به پوسیدگی قارچی آشکار شد. به طور کلی اثرگذاری موم در برابر تخریب قارچی محدود بود و بهترین نتیجه در تیمار ترکیبی موم با اسید بوریک به دست آمد، جایی که حتی پس از آبشویی نیز اثرگذاری فرمول حفاظتی کاهش نیافت. استفاده از این محلول برای کاربردهای صنعتی توجیه اقتصادی ندارد، اما می توان آن را برای مصارف خانگی (مانند ظروف آشپزخانه) و هنری (مجسمه ها) چوب توصیه کرد.