مطالعه تطبیقی برهمکنش های منطقه ای و فرا منطقه ای از دوره شوشان میانی جدید تا شوش الف پایانی بر اساس سفال های مکشوفه از تپه سنجر، خوزستان

کاوش های باستان شناسی تپه سنجر در سال های 1386 و 1388 توسط علیرضا سرداری زارچی انجام شد. با کاوش لایه های مربوط به شوشان جدید2 و شوش الف پایانی در پایین ترین لایه های گمانه های A و F و پیدا شدن قطعات سفالی مربوط به فازهای شوشان میانه جدید و شوشان جدید1 در بررسی ها و همچنین موقعیت قرارگیری تپه سنجر در منتهی الیه شمالی دشت شوشان، چگونگی برهم کنش های سفالی تپه مذکور در بعد منطقه ای با محوطه های دشت شوشان و در بعد فرامنطقه ای با نواحی پیرامون دشت شوشان که با آن پیوستگی جغرافیایی داشتند مورد توجه قرار گرفت. پرسش مورد نظر در زمینه ی مطالعه ی سفال ها این بود که تغییرات شکل گرفته در سفال های فازهای شوشان میانه تا شوش الف پایانی در دشت شوشان و مناطق اطراف آن تا چه حد در سفال های به دست آمده نمود دارد و فرضیات مطرح شده در مورد تحولات دشت شوشان تا چه حد با تغییرات سفالی هم خوانی دارند. با توجه به کمبود کاوش های انجام شده در فازهای مربوط به اواخر پیش ازتاریخ در دشت شوشان طی سال های اخیر چنین مطالعاتی به درک جامع تر ما از تحولات و برهم کنش های این منطقه مهم باستان شناسی خاورنزدیک کمک بیشتری می کنند. مقایسه ی منطقه ای این سفال ها نشان داد که طی فازهای شوشان میانه ی جدید تا شوش الف پایانی یکسانی و شباهت زیادی بین فرهنگ های سفالی حاکم بر دشت بوده است. در بعد فرامنطقه ای نیز فارس در تمام فازهای مورد مقایسه با فازهای معاصر در دشت شوشان که شامل باکون ب2، گپ، باکون A و لپویی هستند، بیشترین شباهت سفالی را با سفال های سنجر نشان می دهد که این امر نشان می دهد در اواخر دوران پیش ازتاریخ، منطقه ی فارس نقش اساسی در ایجاد شبکه‏ای پیچیده از نظام اجتماعی-اقتصادی با دشت شوشان داشته است.