رابطۀ دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش: بررسی نقش واسطه ای بلوغ عاطفی

پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش واسطه ای بلوغ عاطفی در ارتباط بین دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و مدل تحلیل مسیر بود. شرکت کنندگان این پژوهش، 280 نفر (174 دختر و 106 پسر) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که به شیوۀ خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در پژوهش، شامل پرسشنامۀ دلبستگی به والدین و همسالان (آرمسدن و گرینبرگ، 1987) ، پرسشنامۀ بلوغ عاطفی (سینگ و بهارگاوا، 1974) و مقیاس بخشش تامپسون و همکاران (2005) بود. برای تعیین پایایی پرسشنامه ها از روش آلفای کرونباخ و برای احراز روایی مقیاسها از روش تحلیل عوامل استفاده شد. شواهد، مؤید پایایی و روایی مطلوب مقیاسها بود. به منظور بررسی مدل پژوهش، از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. دلبستگی به والدین، هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم و از طریق ابعاد بلوغ عاطفی، پیش بینی کنندۀ بخشش است؛ به این صورت که دلبستگی به والدین به واسطۀ بلوغ عاطفی، بخشش را به صورت مثبت پیش بینی می کند. دلبستگی به همسالان نیزاز طریق بلوغ عاطفی توانست بخشش را پیش بینی کند. روابط عاطفی با افراد مهم زندگی، به واسطۀ بلوغ عاطفی، تاثیر بسزایی در بخشش خود و دیگران دارد