سخن سردبیر

وضع نگران کنندۀ افزایش نرخ طلاق و کاهش نرخ ازدواج، پیامدهای متعددی را در جامعه بروز می دهد؛ نداشتن پایگاه خانوادگی، تزلزل در دلبستگی فرد به زندگی هنجارمند را سبب خواهد شد و ایجاد رابطه های سست و ناپایدار و هنجارشکنی هایی همانند ازدواج سفید، میل به همزیستی و دوستی با جنس مخالف و در نتیجه، در هم شکنی پایگاه خانه و خانواده را می نمایاند. مهم ترین آسیب نبودن کانون خانواده در زندگی فرد، عدم تعادل روحی و روانی وی را در درازمدت به صورت احساس از خود بیگانگی، یاس و ناامیدی و بی هدف بودن در زندگی نمایان می کند؛ گرچه به ظاهر اینگونه افراد خود را فارغ از قید و بندهای همسرداری و خانواده نشان می دهند، اما در خلوت خود، احساس رضایت باطنی ندارند. از طرفی، ایجاد ساختارهای مالی و اقتصادی مناسب در کنار فرهنگ غنی دینی و ملی، نگرانی ها و توجی هات گریز از تشکیل خانواده را کاهش می دهد. تحقیقات نشان می دهند که هرچه افراد جامعه از نظر فرهنگی و اجتماعی بالغ تر باشند، حقوق شهروندی خود و دیگران را بیشتر رعایت می کنند و خانواده های تشکیل شده توسط آنان از قوام و دوام بالاتری برخوردارند. همچنین در ارتباط عاطفی افراد منطقی تر، وابستگی های رفتاری گسترده تر شده و در کنار هر فرد حداقل چند ابزار ارتباطی تسهیل می شود؛ اما به دلیل فقدان بلوغ افراد و ضعیف بودن عواطف و احساس اشخاص نسبت به هم، روابط سردتر و شکننده تر است.
بدیهی است پدیدار شدن چنین احساسهایی افراد را ترغیب می کند که خلا حاصله را با جایگزینی غیر اصیل و گاه مخرب جبران کنند؛ بدین گونه که اعتیاد فزاینده به انواع مخدرها، سرگرمی های خالی از محتوا جایگزین نهادهای اصیل مانند خانواده، عشق و پایبندی افراد به خانواده، جامعه و ملت می شود.
این نشریه مفتخر خواهد بود که کندوکاوهای عالمانه و راهگشای اندیشمندان را در جامعۀ اسلامی در جهت خدمت به ملت شهید پرور اشاعه داده تا افقی نو حاصل شود.