تاثیر یوگا بر نشانه های نقص توجه و بیش فعالی-تکانشگری در دانش آموزان پسر دورة ابتدایی دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی

هدف پژوهش تعیین تاثیر یوگا بر نشانه های الگوهای بی توجهی و بیش فعالی در کودکان دارای نشانگان اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در قالب طرح آزمایشی بین گروهی با گروه آزمایش و کنترل بود. از میان دانش آموزان سه مدرسة ابتدایی پسرانة شهر زنجان،20 نفر از کودکان 7 تا 11 سال که در یکی از مقیاس های بیش فعالی-تکانشگری یا بی توجهی و یا هر دو، بر اساس ارزیابی معلمان توسط مقیاس درجه بندی کانرز و ارزیابی والدین توسط مقیاس علائم مرضی کودکان نمرة بالاتر از برش به دست آوردند، انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. جلسات یوگا به مدت 12 جلسه، دو جلسه در هفته، برای گروه آزمایش برگزار شد. در پایان، هر دو گروه با پرسشنامة علائم مرضی کودکان فرم والدین و مقیاس کانرز فرم معلمین سنجیده شدند. یافته ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل در میانگین های هر یک از مقیاس های نقص توجه و بیش فعالی-تکانشگری در پرسشنامه های علائم مرضی کودکان فرم والدین و مقیاس کانرز فرم معلمین نشان دادند (05/0>P).