تاثیر آموزش ابراز وجود بر کیفیت زندگی و تمایزیافتگی دانشجویان دختر ساکن خوابگاه

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش ابراز وجود بر کیفیت زندگی و تمایزیافتگی دانشجویان دختر ساکن خوابگاه دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن بود. پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر ساکن خوابگاه دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن در نیمسال دوم سال تحصیلی 94-1393 بودند. از بین آن ها 30 نفر را که در پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی WHOQOL (وار و شربون، 1992) و تمایزیافتگی DSI-R (اسکورن و فریدلندر، 1998) نمره پایین کسب کرده بودند به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل به صورت تصادفی گمارش شدند. آموزش ابراز وجود به عنوان متغیر مستقل در 8 جلسة 1 ساعته (دو بار در هفته) در مورد گروه آزمایش اجرا شد. نتایج کوواریانس چند متغیره نشان داد آموزش ابراز وجود بر کیفیت زندگی و تمایزیافتگی افراد گروه نمونه به صورت مثبت و معنادار اثرگذار بود؛ به عبارت دیگر میزان کیفیت زندگی و تمایزیافتگی دانشجویانی که آموزش ابراز وجود را دریافت کرده بودند بیشتر از گروهی بود که آموزش دریافت نکرده بودند (01/0p<).