بررسی تاریخ تکاملی زیرگونه کمرکولی جنگلی در کوه های زاگرس، ایران

کمرکولی جنگلی در ناحیه اوراسیا با حدود 18 زیرگونه از گسترش وسیعی در جنگل های کهنسال خزان کننده پهن برگ برخوردار است. جمعیت مقیم این پرنده در جنگل های پهن برگ بلوط در رشته کوه زاگرس به عنوان S. e. persica معرفی شده است. هدف از این مطالعه بررسی ساختار ژنتیکی و روابط تکاملی زیرگونه کمرکولی جنگلی رشته کوه زاگرس در مقایسه با کلادهای اروپایی (European) ، آسیایی (Asian) و قفقازی (Caucasian) است. برای این منظور تعداد 10 فرد از دو ناحیه زاگرس شمالی در استان کرمانشاه و زاگرس جنوبی در استان کهگیلویه و بویراحمد با مجوز از سازمان حفاظت محیط زیست زنده گیری و نمونه های خون آنها برداشت شد. مطالعات ژنتیکی با استفاده از 136 توالی کامل ژن ND2 (1041جفت باز) مستخرج از بانک ژن و 10 توالی از رشته کوه زاگرس تحت بررسی قرار گرفت. تحلیل های تبارشناسی با استفاده از مدل TRN +G و رسم درخت بیزین و حداکثر درست نمایی انجام گرفت. همچنین روابط بین هاپلوتایپ ها با استفاده الگوریتم های اتصال میانه و پارسیمونی تحت بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که از 10 نمونه توالی یابی شده، چهار هاپلوتایپ منحصر به فرد حاصل شد. همچنین تحلیل های تبارشناسی حاکی از آن بود که جمعیت های زاگرس از تبار قفقازی تفکیک پذیر است. همچنین از 10 نمونه توالی یابی شده، چهار هاپلوتایپ منحصر به فرد حاصل شد. نتایج آماره FST حاصل از تحلیل واریانس مولکولی (AMOVA) تغییرات معنی دار ساختار ژنتیکی را در بین جمعیت های مختلف کمرکولی جنگلی را نشان داد. آماره FCT نیز حاکی از بروز تغییرات ژنتیکی قابل توجه در بین جمعیت های مختلف تبارهای آسیا، اروپا، قفقاز و زاگرس بود. در نهایت جمعیت های مختلف کمرکولی جنگلی در اوراسیا را می توان به سه گونه تکامل نژادی تقسیم نمود و زیرگونه ها ی S. e. persica و S. e. caucasian را بعنوان دو گونه تکامل نژادی مشترک در نظر گرفت.