تاثیر شبیه سازی محیطی بر میزان بروز دلیریوم در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر

پیش زمینه و هدف: باوجود شایع بودن دلیریوم در بیماران پس از جراحی بای پس عروق کرونر، مطالعات معدودی در زمینه جلوگیری از دلیریوم پس از جراحی قلب انجام شده است. لذا، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر شبیه سازی محیطی بر بروز دلیریوم در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر انجام شد. این کارآزمایی بالینی، در بخش ICU قلب، بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. 100 نفر از بیماران کاندید بای پس عروق کرونر به صورت تصادفی به دو گروه 50 نفره (دارای شبیه سازی محیطی و گروه کنترل) تخصیص یافتند. پس از عمل، یک گروه در محیط معمولی و گروه دیگر در محیطی که با محیط زندگی بیمار شبیه سازی شده بود، مراقبت شدند. سه ساعت پس از هوشیاری و نیز در روزهای بعد در نوبت صبح و عصر بیماران با پرسشنامه بررسی مختصر وضعیت روانی، ارزیابی شدند. از آزمون های من ویتنی یو، تی مستقل و کای دو و دقیق فیشر جهت تحلیل داده ها استفاده شد. تعداد بیماران مبتلا به دلیریوم و در معرض دلیریوم، در روز اول بعد از عمل تا صبح روز چهارم در گروه مداخله کمتر از گروه کنترل بود. این یافته ازنظر بالینی اهمیت دارد. اگرچه تفاوت بین گروه ها در نوبت های مختلف معنی دار نبود. بحث و نتیجه گیری: شبیه سازی محیطی ازنظر بالینی موجب کاهش بروز و خطر دلیریوم در بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر در طی شش نوبت متوالی در گروه مداخله شد. بااین حال، به دلیل عدم مشاهده تفاوت آماری معنادار، انجام مطالعات بیشتر در این زمینه پیشنهاد می شود.