کاربرد رهیافت احتمال پذیرش در تعیین تراکم بهینه ایستگاه های باران سنجی استان خراسان جنوبی

تخمین مقدار بارندگی به عنوان یک مولفه کلیدی در مطالعات کشاورزی و بیلان آب نیازمند یک شبکه باران سنجی با تراکم بهینه می باشد. روش های مختلفی مبتنی بر زمین آمار برای بهینه سازی شبکه ایستگاه های باران سنجی تاکنون ارائه شده اند که اکثرا دارای نقاط ضعف می باشند. هدف از این تحقیق کاربست یک روش نوین توسعه یافته بر پایه مفهوم احتمال پذیرش در زمین آمار، جهت طراحی بهینه شبکه باران سنجی استان خراسان جنوبی با کمترین خطا می باشد. پس از آزمون همگنی شبکه فعلی متشکل از 63 ایستگاه منطقه به روش گشتاورهای خطی، با کمک واریوگرام مناسب ایستگاه های منتخب، احتمال پذیرش در سطح منطقه محاسبه گردید. بر اساس الگوی مکانی تغییرات بارندگی سالانه در منطقه و الگوریتم روش آماری به کار رفته، احتمال پذیرش در نقاط مختلف استان محاسبه و سپس دقت پذیرش در سطوح احتمال مختلف مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد، 20 ایستگاه از شبکه موجود تاثیر زیادی در تخمین بارندگی استان نداشته و جا به جایی آن ها در حصول به شبکه بهینه، پیشنهاد می شود. همچنین 43 ایستگاه باقی مانده نیز مانند شبکه اولیه (با 63 ایستگاه) می توانند 36 درصد از مساحت استان را با سطح احتمال پذیرش 80 درصد، پوشش دهند. در انتها مشخص شد با افزودن 27 باران سنج به مکان های مشخص شده در شبکه بهینه کارایی پوشش شبکه به حدود دو برابر حالت فعلی یعنی 65 درصد سطح منطقه می رسد.