تاثیر پرکاری درازمدت تیروئید بر وزن بدن، تولید تخم مرغ و ویژگی های تولید مثلی مرغ های مادر

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر پرکاری درازمدت غده تیروئید بر وزن بدن و تولید تخم مرغ بود. همچنین ارتباط بین پرکاری تیروئید و برخی فراسنجه های تولید مثلی بررسی شد. در این آزمایش 70 قطعه مرغ مادر گوشتی سویه کاب 500 در سن 47 هفتگی به شیوه تصادفی به دو گروه تیمار (پنج تکرار شامل هفت پرنده) تقسیم شدند. تیروکسین به مدت صد روز متوالی به شیوه دهانی به گروه پرکار تجویز شد (3/0 میلی گرم به ازای هر پرنده در روز) ، وزن بدن و تولید تخم مرغ به شیوه هفتگی محاسبه شدند. تاثیر پرکاری تیروئید بر غلظت پلاسمایی T4معنی دار بود؛ اما غلظت T3تحت تاثیر قرار نگرفت. نتایج نشان دادند، هورمون های تیروئیدی تاثیر کاهشی قابل توجهی بر وزن بدن داشتند. هورمون های تیروئیدی بر تولید تخم مرغ تاثیر نداشتند، اما اثر برهمکنش تیمار و زمان (هفته) بر تولید تخم مرغ معنی دار بود. وزن تخمدان و اویداکت بین مرغ های گروه شاهد و پرکار تفاوت نداشتند. تجویز تیروکسین به مرغ های مادر سبب کاهش قطر فولیکول های F1شد.