تاثیر نیازهای انسانی بر دلبستگی به محیط کالبدی در مسکن و پیش بینی عوامل موثر در ارتقاء آن، مطالعه موردی: شهر تهران

در این پژوهش، تاثیر نیازهای انسانی بر میزان دلبستگی مردم شهر تهران به سکونتگاهشان مورد ارزیابی قرار گرفت. برای نزدیک ساختن کیفیت ساخت به نیازهای واقعی مردم از خانه، سوال های پژوهش شکل گرفت: اولویت نیازهای اساسی کاربران در خانه کدام است؟ علت چیست؟ کدام عوامل در خانه نیازهای اساسی را مرتفع می سازد و برای ساکنین نسبت به سکونتگاهشان، ایجاد دلبستگی می نماید؟ آیا نیازهای اساسی انسان در خانه از همان مراتب اولویت مدل مازلو تبعیت می کند؟ فرضیه پژوهش بر این اصل است که نیازهای اولیه انسانی و به تعبیری نیازهای جسمانی و امنیت، باید طبق مدل پیشنهادی مازلو از اولویت بالایی بین ساکنین برخوردار باشد، اما جابه جایی بین دیگر نیازها با توجه به وجود فرهنگ های متنوع در شهر تهران با مهاجرت پذیری بالا وجود دارد. در این خصوص430 پاسخنامه از بیش از 1000 پرسشنامه توزیع شده قابل بررسی شناخته شد. شاخص های این سنجش براساس نظریه هشاس1 استخراج و سوالاتی برای سنجش میزان تامین نیازهای انسانی مدل مازلو براساس تحلیل استیل2 در نظام های اجتماعی- کالبدی و مسائل طراحی، مطرح شد. هدف از طی این فرآیند، سنجش میزان رضایت مندی افراد از تامین این نیازها با میزان دلبستگی به محل سکونت است. در پرسشنامه سوالی مبنی بر اولویت بندی گزاره های مرتبط با مسائل سکونتگاه در مرتبه های مختلف نیاز انسانی طرح شد. این سوال با 18 گزینه اولویت بندی مرتبه نیازها در نظام های اجتماعی- کالبدی و مسائل طراحی را می آزماید. گستردگی تحلیل موارد موثر بر اولویت بندی نیازها منجربه بررسی تنها سه مرحله اول نیاز انسانی شد، نتایج این پژوهش نشان داد، سه گزاره اول نیازهای انسانی در دلبستگی به محل سکونت بیشترین تاثیر را دارد. این نیازها شامل نیازهای جسمانی (سرپناه، دسترسی به خدمات) ، امنیت و احساس تعلق می باشد. این پژوهش عوامل موثر بر رفع این نیازها را به وسیله آزمون همبستگی پیش بینی کرده است. اما آن چیزی که همچنان پاسخ می طلبد، تاثیر دیگر مراحل نیازهای انسانی بر خانه است.