ترجیحات محیطی مردم برای طراحی فضای رهاشده زیر پل های شهری

در اغلب کلان شهرهای ایران، پل های سواره زیادی وجود دارد که برای رفع مشکل عبور و مرور سواره احداث شده اند. هرچند که طراحی فضاهای زیر پل های سواره با توجه به ترجیحات استفاده کنندگان به ویژه افراد عابر به ندرت دغدغه مدیریت شهری و طراحان بوده است. هدف اصلی این پژوهش رسیدن به چارچوبی مفهومی براساس ترجیحات محیطی استفاده کنندگان از فضاهای مدیریت نشده زیر پل های شهری براساس خواسته کاربران این فضاها است. این پژوهش به صورت کیفی صورت گرفته است. گام اول پژوهش مبتنی بر مطالعات اسنادی در حوزه طراحی شهری، فضاهای زیر پل های شهری، فضای مدیریت نشده و ترجیحات محیطی است. در گام دوم ارزیابی ترجیحات مشارکت کنندگان، با روش مصاحبه و طبقه بندی اطلاعات بصری (Q-Sort) با 50 نفر از مشارکت کنندگان تهرانی و مشهدی با بازه سنی 15 تا 60 سال انجام شده است. نتایج داده های کیفی به روش تحلیل محتوا بررسی شده اند تا مهم ترین تم های موضوعی از داده های جمع آوری شده استخراج شوند. نتایج حاصله از ارزیابی ترجیحات استفاده کننده از فضای شهری زیر پل های شهری حاکی از آن است که چهار عامل کاهش آلودگی هوا و آلودگی صوتی، ایمنی و امنیت مهم ترین کیفیت های تاثیرگذار بر ترجیح افراد از فضای شهری است. این پژوهش نشان می دهد که براساس ترجیحات استفاده کنندگان کیفیت های ایمنی و امنیت، رویت پذیری، انسجام محیطی، سرزندگی، غنای حسی، احساس تعلق، آسایش اقلیمی از مهم ترین کیفیت های موثر در طراحی فضای زیر پل ها هستند که باید توسط طراحان شهری و معماران منظر در طراحی فضاهای رهاشده زیر پل ها مورد توجه قرار گیرند.