تحلیل توسعه فضایی شهر اردبیل در دوره زمانی (1390- 1335)
طی چند دهه اخیر، شهرها توسعه فضایی شتابانی را تجربه کردهاند. توسعه فضایی شتابان شهرها از مهمترین موضوعات پیش روی محققین مسایل شهری است. شهر اردبیل نیز از شهرهایی است که در دهههای اخیر توسعه فضایی بالایی داشته است. ازاینرو، هدف تحقیق حاضر تحلیل توسعه فضایی شهر اردبیل در دوره زمانی (1390- 1335) با روشهای کمی مانند آنتروپی شانون، هلدرن و سرانه زمین شهری میباشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی باهدف کاربردی – توسعهای است. نتایج حاصل نشانگر آن است که شهر تا سال 1359 توسعه فضایی موزونی داشته و توسعه فضایی بالای آن بعد از سال 1359 شروع میشود. نتایج حاصل از مدل هلدرن طی دوره 1370 تا 1390 نشان میدهد که در این دوره 71 درصد از توسعه فضایی شهر ناشی از رشد جمعیت و 28 درصد آن مربوط به توسعه ناموزون شهر میباشد. همچنین مقدار آنتروپی شانون در سال 1390 برابر 37/1 بوده درحالیکه حداکثر ارزش آنتروپی برای این سال 38/1 است؛ نزدیک بودن مقدار آنتروپی به مقدار حداکثر نشانگر توسعه فضایی ناموزون شهر اردبیل است. بررسی سرانه زمین شهری بین سالهای 1335 تا 1390 نشان میدهد که سرانه ناخالص شهری از 40/108 مترمربع در سال 1335 برای هر نفر به 2/119 مترمربع در سال 1390 افزایشیافته است. نتایج روشهای کمی بکار گرفتهشده نشانگر توسعه فضایی ناموزون شهر اردبیل در دهههای اخیر میباشد ازاینرو، برای جلوگیری از توسعه فضایی ناموزون شهر در سالهای آتی، استفاده از فضاهای خالی درون شهر و توسعه عمودی شهر را میتوان پیشنهاد نمود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.