پایش عناصر محیطی موثر بر سلامت و توسعه شهری با استفاده از مدل HDI مطالعه موردی کلانشهر اهواز

امروزه نیمی از جمعیت کره زمین در مراکز شهری زندگی می‌‌کنند و این روند رشد شتابان شهرنشینی چالش‌‌های کالبدی، اجتماعی و زیست‌‌محیطی را به دنبال داشته و منجر به افت زیست‌‌پذیری شده است. شهر زیست‌‌پذیر به عنوان اتصال بین گذشته و آینده مطرح است؛ شهر زیست‌‌پذیر، شهری است که علیه هرگونه هدر دادن منابع طبیعی و آنچه که باید به صورت دست نخورده برای آیندگان نگاه‌‌داری شود، مبارزه می‌‌کند. بنابراین شهر زیست‌‌پذیر شهر پایدار نیز هست. که می‌‌توان بیان نمود زیست‌‌پذیری به سیستم شهری سالم، امن، با دسترسی مناسب خدمات شهری اطلاق می‌‌شود؛ که کیفیت بالای زندگی و محیطی جذاب برای شهروندان به ارمغان می‌‌آورد و اصول اساسی را در خود دارد. بر این اساس پژوهش حاضر با رویکرد توسعه‌‌ای – کاربردی به بررسی موضوع در کلانشهر اهواز پرداخته است. که در این راستا روشناسی تحقیق ترکیبی ار روش‌‌های توصیفی/ تحلیلی و میدانی می‌‌باشد. لازم به ذکر است جهت تجزیه و تحلیل یافته‌‌ها از برنامه‌‌های آماری و مدل HDI با رویکرد آمار فضایی استفاده گردیده است. که بر اساس نتایج تحقیق میانگین توسعه کالبدی – اجتماعی در کلانشهر اهواز برابر 766/0 درصد بوده است از این میزان HDI مناطق دو، سه و چهار کمتر از میانگین و HDI دیگر مناطق بیشتر از میانگین می‌‌باشد. همچنین بر اساس رویکرد آمار فضایی زیست‌‌پذیری شهر ایلام الگوی شرقی – غربی را دارا می‌‌باشد.