بررسی عوامل موثر بر اعتماد زنان به پلیس در محله سرآسیاب تهران

پلیس نماد ظاهری اقتدار دولت است و اعتماد عمومی به پلیس یکی از شاخصهای مهم مشروعیت نهادهای دولتی است. امروزه پلیس به عنوان یکی از ارکان مهم حکومت وظیفه برقراری نظم و امنیت در جامعه را بر عهده دارد و برای ایفای نقش مهم و حساس خود نیاز به همکاری و مشارکت مردمی داشته و این امر بدون جلب اعتماد تحقق نمییابد. این پژوهش اعتماد اجتماعی زنان به پلیس و عوامل موثر بر آن را در محله سرآسیاب بررسی می کند. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجرا، پیمایشی است. جامعه پژوهش را زنان محله سرآسیاب تشکیل دادهاند و نمونه 135 نفری از آنان با روش نمونه گیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب و به وسیله پرسشنامه روا و پایا (آلفای کرونباخ 80%) مورد پرسش قرار گرفتهاند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. یافته ها و نتایج: پژوهش نشان داد 49 درصد از تغییرات اعتماد اجتماعی زنان به پلیس توسط متغیرهای «احساس امنیت» ، «پایگاه اقتصادی-اجتماعی» و «کیفیت زندگی» در دو بعد عینی و ذهنی قابل پیشبینی است و سه متغیر «روابط همسایگی» ، «احساس تعلق به محله» و «احساس امنیت» مهمترین متغیرهای پیشبینیکنندهاند. بنابراین عملکرد پلیس تاثیر زیادی بر اعتماد اجتماعی زنان و احساس امنیت آنها گذاشته و در محلاتی که زنان کمتر امنیت و آسایش خاطر برای زندگی و رفت و آمد دارند، اعتماد به نهادهای کنترلی می تواند برای آنها آرامش خاطری فراهم سازد.