بررسی روابط ساختاری عملکرد نظارتی و تفکر انتقادی والدین با سازگاری و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف از این پژوهش، پیش بینی سازگاری و خودکارآمدی دانش آموزان از طریق سبک نظارتی و تفکر انتقادی والدین بود. روش پژوهش حاضر توصیفی _ همبستگی، از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش، متشکل از کلیه دانش آموزان پسر دبیرستانی بودند که در سال 1395-1396 در مدارس شهر سنندج مشغول به تحصیل بودند. از بین این جامعه، نمونه ای به حجم 440 دانش آموز به روش خوشه ایتک مرحله ای انتخاب و پرسش نامه های: نظارت والدین (PMS) ، مهارت هایتفکر انتقادی کالیفرنیا (CCTST) (فرم ب) ، خودکارآمدی کودکان و نوجوانان (SEQ-C) وپرسش نامه سازگاری سینها و سینگ (AISS) را تکمیل نمودند. داده ها با نرم افزار AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین نظارت والدین با کلیه مولفه های سازگاری و خودکارآمدی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و همچنین یافته ها بیانگر رابطه مثبت و معنادار بین تمامی مولفه های تفکر انتقادی با کلیه مولفه های سازگاری و خودکارآمدی دانش آموزان بود. نتایج حاصل از پژوهش حاضر می تواند برای کمک به تدوین و به کارگیری برنامه های آموزشی، پیشگیرانه و درمانی برای والدین جهت شکل دهی و تقویت خودکارآمدی و سازگاری دانش آموزان مورد استفاده قرار بگیرد.