اثر باکتری، اگزوپلی ساکارید باکتریایی و نانو ذرات سیلیکون بر جوانه زنی بذر گوجه فرنگی تحت تنش شوری

شوری یکی از تنش های اصلی و شایع در جهان کنونی است که سبب کاهش تولیدات کشاورزی و نقصان رستنی های طبیعی در نواحی وسیعی از سطح زمین می شود. درکشاورزی همواره سعی بر این بوده است که تحمل گیاهان زراعی نسبت به تنش های محیطی افزایش یابد. بنابراین این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر باکتری، اگزوپلی ساکارید باکتریایی و نانو ذرات سیلیکون در کاهش اثرات منفی تنش شوری بر بذر گوجه فرنگی (سولانوم لیکوپرسیکوم) طراحی و در قالب طرح فاکتوریل کاملا تصادفی با سه تکرار، در بهمن ماه 1395 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان) اجرا شد. تیمارها شامل محلول اگزوپلی ساکارید 01/0 مولار)، مایه تلقیح جدایه باکتری با جمعیت 108 ×1 سلول در میلی لیتر (1 میلی لیتر) ، نانو ذرات سیلیکون (8 گرم در لیتر) بودند. بذور گوجه فرنگی رقم (PS) پس از ضد عفونی با تیمارهای مورد نظر تلقیح و در گلدان های خاک کاشته شدند و در طول مدت رشد، آبیاری با محلول کلرید سدیم با سطوح مختلف شوری (3/0، 2، 4، 6، 8 دسی زیمنس بر متر) انجام گرفت. پس از 15 روز تاثیر تیمارها بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، میانگین زمان جوان زنی و شاخص ویگور (بنیه بذر) بررسی شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس، تاثیر تیمارها در سطوح مختلف شوری بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، شاخص بنیه بذر و میانگین زمان جوانه زنی معنی دار شد (در سطوح احتمال 5 و 1 درصد). بطوریکه با افزایش میزان شوری درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و شاخص ویگور (بنیه بذر) کاهش و میانگین زمان جوانه زنی افزایش معنی داری یافت در حالی که کاربرد نانو ذرات سیلیکون، باکتری مقاوم به شوری و اگزوپلی ساکارید باکتریایی اثرات منفی شوری بر فاکتورهای جوانه زنی را کاهش داد بطوریکه کاربرد این تیمارها درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و شاخص بنیه بذر را تحت تنش شوری بطور معنی دار افزایش و میانگین زمان جوانه زنی را بطور معنی داری کاهش داد.