مدیریت «چرخه شایستگی» و برنامه ریزی آموزشی در دوره کارشناسی فناوری اطلاعات

هدف این پژوهش بررسی نحوه مدیریت شایستگی و نحوه برنامه ریزی آموزشی در کارشناسی فناوری اطلاعات در کشورها یا حوزه های استحفاظی مختلف و مقایسه آن با وضعیت ایران بوده است. روش شناختی پژوهش حاضر، آمیخته از نوع به هم تنیده بوده و روش های تحقیق شامل «بررسی اسنادی» و «روش زمینه یابی» بوده است. در «بررسی اسنادی» ، جامعه آماری شامل اسناد مرجع بین المللی و ملی، مقالات و پژوهش های علمی بوده است. در «روش زمینه یابی» ، که ابزارهای تحقیق شامل مصاحبه نیمه ساختارمند، پرسشنامه و فن دلفی است جامعه و نمونه متناسب با هر ابزار تعیین شده است. یافته های پژوهش نشان داد که نوع برداشت از «شایستگی» بر مدیریت شایستگی و برنامه ریزی آموزشی تاثیر می گذارد. دیگر یافته ها نمایان ساختند که در حوزه مهندسی از جمله کارشناسی فناوری اطلاعات، شایستگی در طول چهار مرحله پرورش یافته، سنجیده شده و بسط می یابد که به «چرخه شایستگی مهندسی» شهرت دارد. در کشورها یا حوزه های استحفاظی مختلف، الگوهای تقریبا مشابهی برای استقرار صحیح «چرخه شایستگی» در مهندسی خصوصا در حوزه فناوری اطلاعات ارائه شده است. همچنین یافته های پژوهش حاضر نشان داد که الگوی مناسبی برای مدیریت «چرخه شایستگی» کارشناسی فناوری اطلاعات در ایران وجود ندارد و چرخه مذکور به درستی استقرار نیافته است.