تاثیر شوری و مرحله رسیدن میوه بر برخی خصوصیات کمی و کیفی میوه گوجه فرنگی در سیستم آبکشت

کیفیت آب و مرحله بلوغ میوه تاثیر زیادی بر کیفیت میوه گوجه فرنگی دارد. بدین منظور برای بررسی تاثیر شوری و مرحله رسیدگی میوه بر خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و عمر ماندگاری میوه گوجه فرنگی در سیستم آبکشت، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1394 اجرا گردید. میوه های گوجه فرنگی از گیاهان رشد یافته در سه سطح شوری (2، 4 و 8 دسی زیمنس بر متر) و در سه مرحله رسیدن میوه (سبز بالغ، صورتی و قرمز) جمع آوری شدند. نتایج نشان داد که مواد جامد محلول میوه، هدایت الکتریکی عصاره میوه و درصد ماده خشک میوه با افزایش شوری محلول غذایی و با پیشرفت مرحله رسیدگی میوه به طور معنی داری افزایش یافت. اما مقدار آب میوه 9 درصد کاهش نشان داد. بیشترین میانگین وزن میوه (7/147 گرم) و حجم میوه (153 سانتی متر مکعب) در میوه های رشدیافته در سطح شوری 2 دسی زیمنس بر متر و میوه های برداشت شده در مرحله صورتی رنگ به دست آمد. میوهای سفت و با عمر ماندگاری بیشتر در شوری 2 دسی زیمنس بر متر و در مرحله بلوغ سبز رنگ مشاهده گردید. کاربرد شوری 4 دسی زیمنس بر متر در میوه های سبز بالغ فعالیت آنزیم اسکوربات پراکسیداز را 5/62 درصد در مقایسه با شوری 8 دسی زیمنس بر متر در میوهای قرمز رنگ افزایش داد. بنابراین پرورش گوجه فرنگی در محلول غذایی با شوری 4 دسی زیمنس بر متر و برداشت میوه در مرحله قرمز رنگ می تواند در بهبود کیفیت و وزن مناسب میوه مفید باشد.