طراحی معماری سیستم آموزشی مبتنی بر بازخورد عاطفی ترکیبی و بررسی اثربخشی آن بر میزان یادگیری و رضایت مندی کاربران

پژوهش حاضر متمرکز بر طراحی معماری سیستم آموزشی است که مبتنی بر بازخورد عاطفی ترکیبی می باشد و سپس اثربخشی آن بر میزان یادگیری و رضایت مندی کاربران را محاسبه می کند. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح تحقیق پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل برای بررسی میزان اثربخشی این سیستم بر میزان یادگیری و رضایتمندی کاربران می باشد. جامعه ی آماری دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی شهر تهران درسال تحصیلی 96-97 است. در این راستا، 20 نفر به روش نمونه گیری هدفمند از میان دانشجویان کارشناسی ارشد رشته تکنولوژی آموزشی دانشگاه علامه طباطبائی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (هرگروه 10 نفر). در این پژوهش آزمون یادگیری (با پایایی 83/0) و پرسشنامه میزان رضایت مندی ای-گیم-فلو استفاده می شود. برای تجزیه وتحلیل داده، از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس تک متغیره) استفاده می گردد. یافته های پژوهش نشان می دهد که استفاده از بازخورد عاطفی ترکیبی در سیستم های آموزشی بر میزان یادگیری و رضایتمندی کاربران تاثیر مثبت دارد.