تحلیل پایداری دیواره آب بند بهسازی شده با دوغاب حفاری در حین احداث- مطالعه موردی: سد نهب قزوین

به منظور جلوگیری از نشت آب در پی سدها نیاز به وجود دیوار و یا پرده های آببند در زیر پی سد و هسته رسی آن ضروری است. هنگام حفر دیوارهای آببند در قسمت پیش حفاری بهمنظور جلوگیری از ریزشهای موضعی خاک و پیامدهای ناشی از آن مانند گیرکردن باکت دستگاه حفار درون ترانشه از دوغاب بنتونیت استفاده میشود. بدین منظور تعیین عناصر موجود در دوغاب که بتواند پایداری موقت ایجاد کند امری ضروری است. در این تحقیق با استفاده از مدلسازی سهبعدی به کمک نرم افزار تفاضل پایداری دیوار آببند سد مخزنی نهب مورد بررسی قرار گرفت. منطقه  حفاری شده با FLAC3D محدود توجه به ظرفیت باکت حفار به شش قسمت تقسیمشده و هر مرحله به صورت جداگانه مورد تحلیل قرار گرفته است. پس از تعیین بحرانیترین حالت با استفاده از روابط تجربی بیشترین فشار هیدرو استاتیکی که به دیوار اعمال می شود تعیین و درنهایت عناصر  دوغاب موردنظر تعیین شدند. نتایج مدلسازی نشان می دهد دیوارهای ترانشه تنها با دوغاب بنتونیت قادر به پایداری نیست و علاوه بر بنتونیت بایستی از سیمان نیز در دوغاب استفاده گردد. حداقل بنتونیت جهت پایداری ترانشه برابر 55 کیلوگرم در یک مترمکعب دوغاب میباشد. این مقدار سیمان حداقلی جهت پایداری ترانشه برابر 211 کیلوگرم در یک مترمکعب دوغاب می باشد. حداکثر جابجایی در مرحله چهارم حفاری و در جهت عرضی ترانشه )در ایجاد میگردد. بررسی نتایج حاصل از مدلسازی عددی با قوانین موجود در آییننامه )X جهت محور کمیته بین المللی سدهای بزرگ نشان دهنده دقت قابل قبول مدلسازی و فرضیات استفاده شده می باشد.