مقایسه روش های مرکزیابی و مدل سازی پیشرو طیف توان به منظور تخمین عمق نقطه کوری با استفاده از آنالیز طیفی داده های مغناطیس هوابرد و بررسی ارتباط احتمالی آن با منابع زمین گرمایی در شمال- غرب ایران

آنالیز طیفی داده های مغناطیس هوابرد جهت تخمین عمق نقطه ی کوری می تواند اطلاعات ارزشمندی از گرادیان دمای سطحی در مقیاس ناحیه ای و تمرکز انرژی زمین گرمایی در سطح عرضه کند. در این تحقیق از داده های مغناطیس هوابرد شمال غرب ایران به منظور تخمین عمق کوری به دو روش مرکزیابی و مدل سازی پیشرو استفاده شده است. برای این کار ابتدا نقشه شدت میدان مغناطیسی کل تهیه شد، بعد از حذف اثر IGRF از داده ها فیلتر برگردان به قطب مغناطیسی به داده ها اعمال شد. ابعاد بهینه پنجره ها 100×100 کیلومتر انتخاب شده و پنجره ها بر روی نقشه شدت میدان مغناطیسی کل اعمال شدند. سپس طیف توان میانگین شعاعی برای هر پنجره محاسبه شد و عمق کوری به دو روش مرکزیابی و مدل سازی پیشرو تخمین زده شد. در تخمین عمق به روش مرکز یابی لگاریتم طیف توان بر مبنای عدد موج رسم شده و عمق بالا و مرکز هر بلوک با استفاده از برازش خط راست به قسمت های مختلف نمودار طیف توان انرژی انجام می شود. مدل سازی پیشرو نیز با زیر برنامه ای که در محیط Matlab برنامه نویسی شده است؛ انجام می شود. با توجه به نتایج عمق کوری بین 14 تا 22 کیلومتر برآورد می شود. با توجه به نقشه تراز تغییرات عمق کوری حاصل از روش مدل سازی پیشرو قسمت های شرق قله ی سهند با توجه به کاهش مقادیر به دست آمده ی عمق کوری و همچنین با توجه به تمرکز چشمه های آب گرم به عنوان نواحی مستعد برای برنامه ریزی آتی برای اکتشاف منابع زمین گرمایی معرفی شد.