مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب بر علائم خلقی بیماران افسرده

همراستا با ارائه درمان های سنتی همچون دارودرمانی در درمان افسردگی، امروزه روش های نوینی به منظور کاهش علائم و نشانگان خلقی این اختلا ارائه شده است که از جمله آنها درمان های موج سومی همچون درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب بر علائم خلقی بیماران افسرده انجام گردید. طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش در برگیرنده کلیه بیماران مبتلا به اختلال افسردگی مراجعه کنندگان به مراکز روانشناسی و روانپزشکی شهر بندرعباس بود و نمونه پژوهش نیز در برگیرنده 45 نفر از این افراد بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب (TACS) و کنترل گمارده شده و داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک گردآوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کواریانس تک متغیره) استفاده گردیده و داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری SPSS V. 23 تجزیه و تحلیل گردید. تحلیل داده ها نشان دهنده آن بود که میانگین پس آزمون گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد 13/12، گروه درمان با تحریک فراجمجمه ای 86/17 و گروه کنترل 00/26 بوده و بین گروه آزمایش با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>P). همچنین در مقایسه این دو درمان، داده های بدست آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم افسردگی اثرات بیشتری را داشتند. با در نظر داشتن یافته های این پژوهش می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یکی از رویکردهای نوین روانشناسی اثرگذاری بالایی در کاهش علانم بیماری افسردگی داشته و می توان آن را به عنوان یک مداخله بالینی سودمند همراستا با درمان های دیگر به کار گرفت.