مقایسه نتایج مدل سازی ترمودینامیکی سیستم دو جزئی (کربن دی اکسید -دی متیل سولفوکسید) و سیستم سه جزئی

قابلیت جذب زیستی و حلالیت مواد دارویی متناسب با کاهش اندازه ذرات آنها افزایش می یابد. یکی از روش های کاهش اندازه ذرات، استفاده از کربن دی اکسید فوق بحرانی به عنوان ضد حلال است. از جمله مزیت های این فرایند این است که دما در این فرایند بالا نمی رود و ماده دارویی دستخوش تغییر در ساختار نخواهد شد. فرایند ضد حلال گازی در هر محدوده دما و فشار روی نمی دهد. بنابراین، قبل از انجام آزمایشها، باید محدوده دمایی و فشار لازم به منظور انجام این فرایند ها را به دست آورد. برای تعیین دما و فشار قابل قبول مدل سازی ترمودینامیکی فرایند ضروری است. در فرایند ضد حلال گازی باید ضد حلال قابلیت آمیختگی مطلوبی با حلال داشته باشد. به همین منظور، در این تحقیق ابتدا مدل سازی دو جزئی کربن دی اکسید و دی متیل سولفوکسید، و سپس سیستم سه جزئی کربن دی اکسید- دی متیل سولفوکسید- آمپی سیلین بررسی خواهد شد. برای مدل سازی از معادله حالت استفاده می شود. در این مطالعه مدل سازی با معادلات حالت ردلیش- کوانگ، سو و سو- ردلیش- کوانگ انجام شده و نتایج آن با هم مقایسه می شود.