تاثیر افزودن صمغ کتیرا بر ویژگی های فیزیکی شیمیایی، بافتی و حسی نان بدون گلوتن بر پایه ذرت

بیماری سلیاک یک اختلال شایع مادام العمر با سوء جذب روده کوچک و عدم تحمل گلوتن است. تنها درمان موثر این بیماری، استفاده از یک رژیم غذایی فاقد گلوتن در تمام طول عمر بیمار است. یکی از چالش های اصلی در رابطه با نان بدون گلوتن به دست آوردن ساختار مناسب و با کیفیت است. نان های بدون گلوتن به ترکیبات پلیمری و هیدروکلوئیدها نیاز دارند تا ویژگی های ویسکوالاستیک گلوتن را به منظور ایجاد ساختار مطلوب و نگه داری گاز، تامین نمایند. در این پژوهش تاثیر صمغ کتیرا در سه سطح (5/0، 25/1 و 2 درصد) و ترکیب پکتین-کتیرا در سطح 5/1 درصد (با نسبت 1:1) بر روی ویژگی های فیزیکی شیمیایی، سفتی و حسی نان حجیم بدون گلوتن بر پایه آرد ذرت مورد ارزیابی قرار گرفت. افزودن کتیرا و افزایش سطوح آن موجب افزایش حجم مخصوص در نان های حاوی هیدروکلوئیدها در مقایسه با نان شاهد گردید. کمترین میزان افت پخت نان متعلق به نان حاوی 2 درصد کتیرا می باشد که با نان حاوی 25/1 درصد کتیرا تفاوت معنی داری نشان نداد. با افزودن سطوح مختلف کتیرا میزان رطوبت مغز نان در مقایسه با نان شاهد افزایش یافت. میزان سفتی بافت در طی نگه داری در روزهای اول تا سوم افزایش یافت و تاثیر تیمار بر میزان سفتی نان (01/0p<) معنی دار بود. کمترین میزان سفتی متعلق به نان حاوی 25/1 درصد کتیرا بود که با سایر نان های حاوی هیدروکلوئیدها و نیز با نان شاهد تفاوت معنی داری نشان نداد. هم چنین نتایج نشان داد تاثیر تیمار بر ویژگی های حسی غیر معنی دار (05/0p>) بود و افزودن نسبت های مختلف هیدروکلوئیدها موجب بهبود پذیرش کلی در ارزیابی های حسی گردید. در مجموع با توجه به نتایج حاصله از آزمایشات مختلف و نتایج آماری بررسی شده افزودن 25/1 درصد کتیرا برای بالا بردن کیفیت نان بدون گلوتن توصیه می شود.