اوضاع عمومی ایران بر اساس مدیریت سرمایه انسانی در سال های 1150-1190 ه.ق

مقصود از مدیریت سرمایه انسانی، سیاست ها و احکامی است که حاکمان برای کنترل نیروهای انسانی جامعه از طریق حق تصمیم گیری، رهبری و صدور دستور به اجرا گذاشته اند. در این نوشتار به بررسی نوع مدیریت شناخته شده ترین حاکمان ایران در سال های 1150-1190 ه. ق یعنی نادرشاه افشار و کریمخان زند پرداخته ایم. روش مورد استفاده در تحقیق حاضر، توصیفی-تحلیلی با تکیه بر داده های منابع کتابخانه ای است. در این تحقیق این نتیجه به دست آمد که در این دوره با دو نوع مدیریت مواجه هستیم؛ دوران افشاریه تا استقرار حکومت زندیه در شیراز، سرمایه انسانی به عنوان نیروی خدمتگزار مورد استفاده قرار گرفته اما با مستقر شدن حکومت زندیه این نیروی تولید بود که مورد توجه قرار گرفت.