بررسی حضور اینتگرون ها و ارزیابی ارتباط آنها با مقاومت آنتیبیوتیکی در بین ایزوله های اشریشیاکلی جدا شده از عفونت دستگاه ادراری بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای شهر تهران

اهداف: سویه های اشریشیاکلی به عنوان مهمترین عامل عفونت دستگاه ادراری هستند. اینتگرون ها به عنوان یکی از عوامل انتقال مقاومت آنتی بیوتیکی می باشند. هدف از مطالعه حاضر شناسایی اینتگرون ها و ارتباط آن ها با مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله های اشریشیاکلی بود. تعداد 150 ایزوله اشریشیاکلی از ادرار بیماران با عفونت دستگاه ادراری در بیمارستان های شهر تهران، (ایران) جمع آوری شد. ارزیابی مقاومت به آنتی بیوتیک ها و شناسایی ایزوله های تولید کننده بتالاکتاماز وسیع الطیف به ترتیب با روش های دیسک دیفیوژن و دیسک دیفیوژن ترکیبی انجام گردید. تکثیر ژن اینتگرون کلاس 1 با روش واکنش زنجیره ای پلیمرازی انجام شد. میزان مقاومت ایزوله ها به آموکسی سیلین (71. 3%) ، تری متوپریم-سولفامتاکسازول (64%) ، سفوتاکسیم (55. 3%) ، سفتازیدیم (52. 7%) ، سیپروفلوکساسین (52%) ، نورفلوکساسین (46. 7%) ، جنتامیسین (19. 3%) ، مروپنم (3. 3%) ، آمیکاسین (2%) و ایمی پنم (0%) بود. 70 ایزوله به عنوان ایزوله های تولید کننده مقاومت چند دارویی یا MDR در نظر گرفته شدند و 56 (37. 3 درصد) ایزوله توانایی تولید ESBLs را نشان دادند. 34 (22. 7%) ایزوله دارای اینتگرون کلاس I بودند. رابطه معنی داری بین ایزوله های تولید کننده ESBLs و مقاومت MDR و نیز بین حضور اینتگرون کلاس I و مقاومت MDR مشاهده شد. مقاومت قابل توجهی به اغلب آنتی بیوتیک های تست شده با تولید ESBL مشاهده شد که می تواند به دلیل حضور اینتگرون های کلاس I باشد. در نهایت پیشنهاد می شود تا مطالعات گسترده تری انجام شود تا بتوان شرایط مناسب تری را در جهت جلوگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی فراهم نمود.