تاثیر تمرین ترکیبی با غالب هوازی و مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر عملکرد عضلانی مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس

اهداف: عدم تعادل و اختلال در عملکرد روزانه (نشستن، برخاستن و راه رفتن) عمده علائم بالینی بیماری ام اس و فعالیت بدنی و ورزش یک روش غیردارویی مهم در بازتوانی و کنترل علائم بالینی آن می باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر تمرین ترکیبی با غالب هوازی و مصرف مکمل کوآنزیم Q10 بر عملکرد عضلانی مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، 28 بیمار ام اس (با مقیاس ناتوانی 3 الی 5) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تجربی (تمرین ترکیبی+ مکمل Q10، تمرین ترکیبی+ دارونما، مکمل Q10) و یک گروه کنترل (دارونما) تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی + مکمل Q10 و تمرین ترکیبی + دارونما یک برنامه تمرین ترکیبی شامل دو جلسه تمرین استقامتی (با شدت 50% حداکثر ضربان قلب در ابتدا و 60% در آخر دوره) و یک جلسه تمرین مقاومتی (با شدت 50% یک تکرار بیشینه در ابتدا و 60% در انتهای دوره) در هفته را به مدت هشت هفته انجام دادند. مکمل Q10 به مقدار روزانه 200 میلی گرم به صورت کپسول تجویز و از نشاسته نیز به عنوان دارونما استفاده شد. استقامت و سرعت راه رفتن با استفاده از آزمون های برخاستن از صندلی، 6 دقیقه پیاده روی، برخاستن از صندلی و راه رفتن و زمان 7. 5 متر راه رفتن قبل و بعد از هشت هفته تمرین اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز کواریانس و t همبسته در سطح معنی داری 0. 05>p تجزیه و تحلیل شد.

نتایج حاکی از کاهش معنی دار مدت زمان برخاستن و نشستن و افزایش معنی دار استقامت و سرعت راه رفتن گروه های تمرین مکمل و تمرین نسبت به گروه مکمل و دارونما بود.

تمرین ترکیبی همراه با مصرف مکمل Q10 و حتی به تنهایی نیز منجر به بهبود عملکرد عضلانی از جمله نشستن، برخاستن و راه رفتن بیماران مبتلا به ام اس می شود. بنابراین این روش می تواند به عنوان یک روش تکمیلی در کنار درمان دارویی برای بهبود علائم بالینی این بیماری مفید باشد.